Cerkiew w Dratowie
2015-08-07 21:38:01
Cerkiew prawosławna pod wezwaniem św. Mikołaja stanowi jeden z nielicznych przykładów budownictwa sakralnego w woj. lubelskim wzniesionego w tzw. "stylu rosyjskim". Posiada bogatą rozczłonkowaną bryłę architektoniczną. Do cerkwi prowadzą pozostałości zabytkowej alei.
Cerkiew można zwiedzać przed lub po niedzielnych nabożeństwach, które odbywają się co 2 tygodnie. Nabożeństwo rozpoczyna się o godz. 9.00 i trwa ok. 1,5 godz.
Grupy zorganizowane zainteresowane zwiedzeniem cerkwi proszone są o kontakt z Prawosławną Diecezją Lubelsko-Chełmską w Lublinie http://www.lublin.cerkiew.pl/parafie.php?id_n=1&id=190
[b]Historia parafii w Dratowie
Parafia prawosławna w Dratowie powstała w XIV w. Zachowane dokumenty świadczą o istnieniu cerkwi obrządku wschodniosłowiańskiego w 1490 r. i nowo wybudowanej w 1720 r. Do 1874 r. była to świątynia unicka, potem prawosławna. Pożar z 1888 r. pochłonął całe wyposażenie cerkwi z ikonostasem, obrazami, księgami metrykalnymi. Nowa, istniejąca do dziś cerkiew została zbudowana w latach 1889 – 1890 dla ok. tysiąca wiernych z Dratowa, Ludwina, Kaniwoli. Łęcznej, Krasnego i Witaniowa. W 1915 r. większość z nich została zmuszona do ewakuacji w głąb Rosji (bieżeństwa). Wierni, którzy nie wyjechali pozostawali pod opieką mnichów z Jabłecznej. Reaktywowanie parafii nastąpiło w 1918 r. i wchodziła ona w skład Prawosławnej Diecezji Warszawsko – Chełmskiej. Cerkiew została zamknięta w 1947 r. po burzliwych wydarzeniach z okresu okupacji. Od 1959 r. opiekę duszpasterską sprawują księża z parafii Przemienienia Pańskiego w Lublinie. Liturgia sprawowana jest co dwa tygodnie. Święto parafialne ma miejsce w niedzielę po 22 maja.
Cerkiew p.w. św. Mikołaja
Obecna cerkiew w Dratowie została zbudowana w stylu eklektycznym rosyjskim, wg projektu Wiktora Iwanowicza Syczugowa, na planie krzyża greckiego. Dzwonnica mieści się w fasadzie. Obiekt ma rozczłonkowaną bryłę architektoniczną oraz bogatą ornamentykę. Freski wykonane przez Juliana Mizewskiego oraz ks. Jerzego Ignaciuka. Ikonostas – ściana z ikon oddzielająca część ołtarzową od nawy głównej został po drugiej wojnie światowej sprowadzony z okolic Sanoka.
Dwie kopuły cerkwi symbolizują dwoistą naturę Jezusa Chrystusa: boską i ludzką. Na każdej kopule krzyż, co oznacza, że w cerkwi oddaje się chwałę Jezusowi Chrystusowi. Jeszcze w roku 2003 cerkiew otoczona była przez lipowy starodrzew: 24 lipy wokół cerkwi i 24 lipy w alei wiodącej od szosy - dawna aleja dojazdowa do świątyni.
Cmentarz katolicko - prawosławny
Na cmentarzu parafialnym położonym ok. 200 m w kierunku wschodnim od cerkwi znajdują się groby m.in. o. Stefana Maleszy i jego córki Olgi zamordowanych 15 sierpnia 1942 r. przez hitlerowców, a także Andrzeja Łuczeńczyka młodo zmarłego literata z Ludwina, zwanego „Gwiezdnym Księciem” pisarzy polskich.
Cmentarz wojenny
W roku 1915 podczas I wojny światowej przez Dratów przebiegała linia frontu prusko – austriacko – rosyjskiego. Przy świątyni przez krótki czas znajdował się szpital polowy. Zmarłych i poległych żołnierzy chowano za cerkwią, czego pozostałością jest cmentarz wojenny, położony przy samej świątyni od strony wschodniej. Ponownie wojna zawitała do Dratowa w 1920 r. – w czasie walk z bolszewikami. Od strony północnej przebiegał jeden z głównych manewrów taktycznych uderzenia znad Wieprza, natomiast oddziałem stacjonującym w Łęcznej i wyzwalającym Dratów oraz Puchaczów była Grupa gen. Stanisława Bułak – Bałachowicza.
Plebania
W pobliżu głównej drogi, stoi dawna plebania prawosławna (obecnie budynek mieszkalny) zwana również „popówką”. Przed plebanią w roku 1942 zginął z rąk hitlerowców ówczesny proboszcz - o. Stefan Malesza wraz z córką Olgą.
Na przeciw plebani znajduje się obelisk poświęcony poległym w 1918 r. podczas rozbrajania posterunku austriackiego członkom Polskiej Organizacji Wojskowej. Pomnik postawiono w roku 1928 w 10. rocznicę odzyskania niepodległości.
Renowacja cerkwi
Od chwili wybudowania cerkiew w Dratowie przeszła trzy generalne remonty: za czasów proboszcza o. G. Bojeczki (lata 30 XX w.), w latach 60 XX w. (o. P. Kosacki), dokończony w 1983 r. (o. J. Ignaciuk) oraz przeprowadzony w latach 2002 – 2007 przez LW „Bogdanka” S.A. i Prawosławną Diecezję Lubelsko – Chełmską. Dzięki remontowi świątynia odzyskała dawną świetność, a przywiezione z Turkowic kopie ikon dodają jej nowego blasku. Wszystkie ikony znajdujące się w świątyni są kopiami, gdyż świątynia była wielokrotnie okradana
Mapa
Galeria
