Rezerwat Biosfery „Polesie Zachodnie”
2015-02-09 09:57:24
Polska część Rezerwatu Biosfery „Polesie Zachodnie” obejmuje największe w Polsce zgrupowanie jezior występujących poza obszarami uformowanymi przez morfogenezę ostatniego zlodowacenia.
Przeplatają się tu cechy fizjograficzne Niżu i Pasa Wyżyn Polski, tworząc szczególną unikatową mozaikę zjawisk przyrodniczych (Wojciechowski K.H. 1983). Teren ten to krajobraz równiny akumulacyjnej, położonej w strefie wododziałowej Bugu i Wieprza.
Szczególnie cenny elementem krajobrazu są jeziora. Ich wiek ocenia się na ok. 11 300 lat, a na temat ich genezy istnieje kilka hipotez (Wilgat i in., 1991). Jest prawdopodobne, że różne jeziora posiadają odmienną genezę. Do początków XXI w. zachowało się 60 jezior o powierzchni powyżej 1 ha. Poszczególne jeziora znajdują się w bardzo zróżnicowanych stadiach sukcesyjnych i gromadzą wodę o różnej trofii. Obok jezior niemal nie zarośniętych, o wodach mezotroficznych (np. J. Piaseczno), spotykamy zbiorniki słabo eutroficzne, silnie eutroficzne oraz dystroficzne (Radwan red.1995, 1996, Radwan i in. red. 2002).
Najcenniejsza przyrodniczo i zachowana stosunkowo nieznacznie przekształconym stanie jest wschodnia i środkowo- zachodnia część Pojezierza (Chmielewski red. 2000). Najbardziej wartościowe zbiorowiska roślinne znajdują się wokół jezior: Długie, Moszne, Łukie, Uściwierz, Brudno, Potycze, na Durnym Bagnie, Torfowisku Orłowskim, Bagnie Bubnów i Torfowisku Dubeczyńskim oraz na śródleśnych torfowiskach w Sobiborskim Parku Krajobrazowym (Chmielewski red. 2001). W kompleksach leśnych zaznacza się większy niż w wielu innych regionach udział olsów i borów bagiennych.
Mozaikowa kompozycja powierzchni leśnych, torfowiskowych, łąkowych, wodnych i polnych składa się na nie wielką różnorodność biologiczną i krajobrazową tego regionu.
Szczególnie bogaty jest świat zwierzęcy. Badania wykazały występowanie w jeziorach Łęczyńsko – Włodawskich łącznie 530 gatunków bezkręgowców wodnych.
W składzie ichtiofauny Pojezierza Łęczyńsko – Włodawskiego, zarówno wód stojących, jak i cieków, stwierdzono 35 gatunków, wśród nich należące do stosunkowo rzadkich: minóg strumieniowy i piekielnica. Na podkreślenie zasługuje występowanie w torfiankach bardzo rzadkiej strzebli błotnej (Girsztowtt, 1983). W jeziorach dobre warunki bytowania mają: lin, sandacz, węgorz i inne o dużym znaczeniu gospodarczym.
Najcenniejszym gatunkiem gadów Polesia Zachodniego jest żółw błotny. Jego populacja występująca na Pojezierzu Łęczyńsko – Włodawskim jest najbogatsza w Polsce i jedna z największych w Europie (Holuk i in., 1998).
Aż 98 gatunków fauny tego regionu wpisanych jest na europejską listę CORINE, a 25- do „Polskiej Księgi Zwierząt” (Chmielewski red. 2000, na podstawie Głowacińskiego red. 1992).
Zapraszamy na stronę: http://www.polesiezachodnie.eu/
źródło: Chmielewski T. J. Praca zbiorowa 2006: 15 lat Poleskiego Parku Narodowego. Wydawnictwo Ministerstwo Środowiska, Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, Poleski Park Narodowy, Warszawa, Lublin, Urszulin, 71-75.
Galeria
